HALİL ORAL
Küçüklüğümü bugün gibi hatırlarım. Dedemi, babamı hatta kimi büyüklerimi taklit etmek en hoşuma giden işlerdendi. Onun gibi davranmak, onun gibi konuşmak, onun yaptıklarını yapmaya gayret etmek… Taklitlerimden büyüklerim de oldukça hoşnut kalırdı. Babamın yokluğunda evin reisliğine bile soyunurdum. Büyüklerin hoşluğunu gördükçe enerjim üst düzeye çıkardı.
Anamın çanak çömleğini bile oluşturduğum çamurlarda, ıslattığım dere kumunda şekillendirmeye çalışırdım. Çalışırken öğrenirdim her şeyi. Sanırım benim yaşımdakiler bu şekilde kavramıştır çok şeyi. Telden arabalar, süpürgelik otunun sapından paletliler, tahtadan arabalar çocukluğumu süslemişti. Ben taklitten uzaklaştıkça yitirdim çocukluğumun yeteneklerini.
Ya çocuklarımız?.... Hazır oyuncakları taklit etmekten bile uzak kaldılar. Ah ki ah!
Düşünüyorum da çanak çömleği çamurda taklit, kumdan... Devamını okuyun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder