Sema Aydoğan
(Yola çıkınca her sabah,
Bulutlara selam ver.
Taşlara, kuşlara,
Atlara, otlara,
İnsanlara selam ver.
Sonra çıkarıp aynanı
Bir selam da kendine ver.
Hatırın kalmasın el gün yanında,
Bu dünyada sen de varsın!
Üleştir dostluğunu varlığa,
Bir kısmı seni de sarsın.)
Üstün DÖKMEN
Türk radyo ve televizyon kurumlarında defalarca okunmuş bir şiir imiş Üstün DÖKMEN’in bu şiiri. Bu şiirin yaşamla bağımı daha da güçlendirdiğini, sevgi kapılarını açarak beni kucakladığını hissettim ve kesinlikle sizlerle paylaşmalıyım diye düşündüm. Herkese, her şeye, varlığı dolayısıyla selam vermek; demek ki varlığa dostluğumu üleştirmek oluyordu, üstelik yine benden çıkıp bana dönüyordu dostluk denen şey ve paylaşıldıkça azalmıyor daha da artıyordu ki beni de sarıyordu. Gülmeyi unutalı çok olmuş üstelik ruhlarımız köhneleşmiş, sırtlarımızda eksik değil küfeler ve içlerindeki türlü türlü sıkıntılar bizi kamburlaştırmış. Bu yazıyı yazarken Ferhat Göçer’in ‘’bir dua gibi’’ şarkısı çalıyor ve şarkıda (Geçilmiyor acıdan dünya yanıyor görüyor musun? Kendi acına gömülmekten mahcup oluyorsun.) dizeleri yer alıyor.Dünyada acıdan başka bir şey göremez mi olduk? Görüyorum ki artık şarkılar da bunu sorar olmuş. Hayır, demek istiyorum şarkılar bile bunu anlatmak istese de inadına hayır demek istiyorum. Biz dostluğu ne kelimelere hapsettik, ne şarkılarda bulduk. Kalp atışına bakmak yeterliydi çünkü orada yer alıyordu dostluk.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder