♥… BENİ UNUT DEME …♥
Bana ‘beni unut’ dememeliydin.
Süzülen yapraklar isteyerek mi
dökülüyor dalından?
Dallar kuruyor da ondan.
Ağaç ağlıyor, güz acısından.
Ve yüreğim ağlıyor, aşk
acısından.
Şimdi yalnızlığım, katli vacip
bir sevdaya cellât.
Ölüm bir yerlerden yaklaşıyor,
çaresizliğimin püf noktasına.
Gidişinle, hiç gidemeyeceğim
gitmemişlikler kaldı bende.
Tembel ve hantal bir cesaret,
korkaklığa bıraktı makamını.
Günlerim dar koridorlara
sıkışmış, ömür kısalmış.
Sonbahar değil, son sevdam
kuruttu beni, ‘beni unut’larıyla.
Kuytu bir çıraklığa çökmüş yürek,
Daha dün usta usta atarken
bedenimin sanayisinde.
Geriye kalan, sükûta toslamış bir
çığlığın anatomisi sadece.
Ey süzgün yaprak! Dalından
düşmemeliydin.
En güzel giden yâr! Bana ‘beni
unut’ dememeliydin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder