ve yalnızlık der ki

ve yalnızlık der ki :bana gel
Ayşegül Ordu

ve yalnızlık der ki :bana gel
gel ki umutlandırayım seni uzak kalıp hasret gittiklerinden...
gel ki peşin sıra hayal alemine yollayayım istediğini kur, istediğini yık, istediğini öldür istediğine ömür biç daha fazla...
ama yeter ki bırak gel yanıma...
kalabalıklarından sıyrıl da gel...
kendini bırakıp da gel, hiçliğe alışmaya gel...
yokluk denilen yerde asıl varlığına kavuşmaya gel...
mutluluk dediklerinin, yaşadım zannettiklerinin bir kül gibi nasıl uçuştuğunu seyretmeye gel...
yoksunluk zannettiklerinin sana ödül olduğunu farketmek için gel...
unutmaya unutturmaya gel...
sebepleri çek at bir tarafa asıla gel...
takıldığın teferruat deyip bir o yana bir bu yana dönüp durduğun benim dediğin...
erit, koy bir kaba yansın varsın yokoluncaya kadar, alev alsın nefsin onu da bırak gel...
savaşmak ne adına kim için ne vakte kadar, bırak yenil de gel...
yaşını başını almadan bırak da gel...
sözünü özüne ekle yalnız onunla gel...
sevmeler zannettiğin, bağlanmalar dediğin ne varsa çözül öyle gel...
cevaplayamadıklarını, soramadıklarınla al da gel...
çokluk içindeyken Birlik kavgasını nasıl verebilirsin yalnız O'na gel ...
yalnızlığa gel...