ANLATILAMAYAN DUYGU
Bazen şefkatine sığındığımız,
Bazen yalnızlığımızı paylaştığımız,
Bazen kızdığımız,
Bazense anlayamadığımız…
Bir duygu…
Nasıl ortaya çıktığı meçhul,
Ya kabul-ü adem, ya adem-i kabul,
Derslerin en güzeli, veya özel bir okul,
Öğretir!
Ama karşılığında olursun ona kul!
İşte böyle bir duygu…
Peşine bilerek düşersin bazen,
Bazense hiç bilmeden,
Hissiyatının kuvvetlendiğini hissedersin kalben,
Ama bilemezsin neden?
Bilmem tanıdın mı bu duyguyu?
Bazen insanı gayr-i ihtiyari coşturur,
Bazen peşinden koşturur,
Bazen olmadık bir vakitte eyler mesrûr,
Ama tek kelime ile ifade edilen bir olgudur;
Elbette sen de yaşadın bu duyguyu…
Bazen saklıdır bir annenin söylediği ninnide,
Bazen Mecnunların Leyla’ya olan hasretinde,
Bazen masumane bir temennide,
Bazen askerin yüreğiyle sınırı bekleyişinde,
Saklı bu duygu…
Bazen ter olur, akar pul pul şakaklardan,
Bazen bir pırıltı olur, ışıldar gözlerdeki çapaklardan,
Bazen gözyaşı olur, süzülür yanaklardan,
Bazense bir tebessüm olur, yansır dudaklardan,
Böyle belli eder kendini bu duygu…
Herkeste var ama kalbi taşlaşmışlar bu dünyada epey çok!
Aslı ile Keremde, Ferhat ile Şirinde var, zalimlerde yok!
Sen de var, ben de var, ama farkında olmayan çok,
Lafı daha fazla uzatmaya da gerek yok!
Bu duygu prensesidir duyguların,
En anlamlısıdır, 5 harf ve bir türemiş kelime;
S-E-V-G-İ…
Solmamış, masum duyguların tek kelimelik ifadesi…
Dikeninden arınmış, bir gül dalının goncası…
Şimdiye kadar tasvir edilen ama anlatılamayan duygu;
S-E-V-G-İ…
Osman Said DEMİRYILMAZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder