MÜLAYİM TEPE YANIYOR!

MÜLAYİM TEPE YANIYOR!

Dün akşamüstü çok sevdiğim Mülayim Tepeye gittim.

Utançtan gezemedim.

Ömrümde bu kadar utanç içinde kaldığımı hatırlamıyorum.

Oysa ben de genç oldum ve gençliğin ne olduğunu biliyorum.

Yüzümü yakan bir ateşle dolaşmak zorunda kaldım.

Daha girişte tahmin ettiğim hava içerilerde yanıltmadı beni.

Çimlerin üstünde diz dize, kucak kucağa, omuz omuza, dudak dudağa, kol kola, yanak yanağa, sırt sırta…

Çok dağınık bir yazı olacak bu.

Çünkü yazarken utandığım şeyleri gençler çok rahat tavırlarla yapıyorlardı. Yanımda çocuğum vardı ve akşamüstü can sıkıntısı dağıtıyorduk sadece. Ona neyi nasıl anlatacağımı bilemedim. Sevişen çiftleri görmesin diye tuhaf ağaçlara dikkatini çekmeye çalıştım. Olmayan kartallardan bahsettim. Buralarda kitap okuyan insanlar çok fazla olurdu… Dedim ama onun zihninden neler geçtiğini bilmiyorum.

Ateşle barut meselesi.

Götürecek başka yer olmayınca en yakın yere geliyorlar belli. İnsan sevdiğini niçin başkasının gözleri önüne serer? Bu sevgi mi yoksa ateş mi? Malum orası serin bir mekân ateşleri sönmese de ferahlıyorlar biraz. Daha ilk güneşte böyle ise yazı düşünmek istemiyorum.

Kendi topraklarımda utanmadan gezmek istemek…

Bazıları varlığınızdan haberdar bile olamayacak kadar meşgulken bazıları ne geziyorsun buralarda gibi bakıyor. Sanki kendi odalarındalar. Kendi şehrimin parkında röntgenci muamelesi bu olsa gerek.

Şimdi kim kimin hakkına tecavüz ediyor?

Ben hangi çağda yaşıyorum, onlar beni atlayıp geçmiş gelecek nesil veletleri mi?

Ne kadar özgürüz, biz orta yaşlılar için röntgen mekânı bile düşünüyor modernite!?

Benim ve çocuklarımın özgürlüğü ne olacak?

Kıpkırmızı bir suratla dolaşmaktan kurtulacak mıyım?

Yoksa, “Mülayim Tepe artık size göre değil kardeşim gitmeyiverin.” mi denilecek?

Bu manzaralar hiç hoş değil.

Oğlunuz nerede?

Kızınız nerede kiminle?

Yüzünde göz izi var diye kıskanan medeniyet nerede?

Aşkım bacakların çok güzel, okşamaya doyamıyorum nerede?

Başka bir yere gidin başka bir yer(d)e götürün.

Buradan yetkililere sesleniyorum zevzekliği de olsun bu yazıda…

Mülayim Tepe çok güzel bir yer Tavşanlı’nın medar-ı iftiharı olmaya devam etsin lütfen.