MİNİ HİKAYE
M.Uysal
Ahmet daha okula başlamamıştı ama Kur'an okumayı yenice öğrenmişti. (Demek hızlı öğreniliyor.) Yeni bir Kur'an aldılar Ahmet'e. Güzel bir bez çanta yapıp içine koydular. Hoca bir yandan, evdekiler bir yandan sürekli uyarıyorlardı Ahmet'i: "Abdestsiz dokunma (6 yaş), belinden aşağı tutma, sakın düşürme, yere koyma, öyle tutma, yaprağını kıvırma, üstüne yazma, elindeyken koşma, üstünden atlama, aman düşürme...
Ahmet şöyle düşündü: Kur'an korkunç bir şey, niye aldılar ki bunu bana? Sanırım Allah çok kızıyordu ve kızan herkes cezalandırırdı, bunu biliyordu çocuk tecrübesiyle.
Ahmet ne yaptı biliyor musunuz?
Böyle büyük bir riskle uğraşmaktansa yüksek bir yere bırakıp bir daha ardına bakmadı.

MİNİ HİKAYE - Ekmek ve Babalar

MİNİ HİKAYE
Mustafa Uysal
Genç bir adam ekmek almak için madene gitti. Yerin yüzlerce metre altında çalıştı. Pek çok genç adam yerin altından ekmek çıkardı. Kimisi emekli oldu, kimi taşın altında kaldı, kimi duman oldu, kimi raylara sıkıştı, kimi toprağa karıştı, kimi gazdan zehirlendi...
Geriye kalanlar yine yerin altından ekmek çıkarmaya devam ettiler. Hatta bu sabah yine genç adamlar yerin altına ekmek almaya gittiler. Çocuklar hem babalarını çok sevdiler hem de ekmeği. Ekmeği kim sevmez? Geriye kalan iki küçük kıza soruldu: Ekmek mi baba mı? Kızlar önce babalarını istediler sonra acıktılar ve ekmeği de istediler. Ekmek hep babaların borcu oldu.
Kimi yerin altında ekmeğini alırken öldü kimi yerin üstünde ararken ekmeğini kurşunlara ve bombalara kaptırdı babalığını ve ekmeğini.
Hayat böyle...
Babalar ve ekmekler her zaman beraber bulunmuyor.
Kudret de gitti, kalanlara selam olsun.