KAR TANEM
Buz kesti, yüreğime yuva yapmış kırlangıcın kırık kanatları.
Eski bir hüzün, ayaz kılığında sürtünüyor ıslak yanaklarıma.
Beni hiç unutma.
Sensiz ve sessiz ağladığım gecelerin hatırına…
Gözyaşlarımın silinesi arzusu, ellerinin yanaklarımda yol tutmasını
bekliyor.
Henüz iki yudum almışken bakışlarından, üçüncüsü
hayallerimin boğazında kaldı.
Sana gelirken umutlarımı, senden giderken gözyaşlarımı takip
ettim.
Ve ben,
Can çekişen kâğıtlara son nefesini damlatan kalemler gördüm.
Kar tanem, güzel gözlüm, hanımım…
Özlenildin.
Kalbinde derin kırıklar bulunan bir şair tarafından…
Kan ağladı kırlangıcın gözleri, yüreğimdeki yuvasından düşen
umudun ardından.
Eski bir ayrılık, nağme kılığında yaklaşıyor sözsüz
kulaklarıma.
Beni hiç unutma.
Sol yanıma sultan olduğun sevdaların hatırına…
Kırlaşmış saçlarımın çilesi, dizlerine konup gözlerine yol
tutmayı bekliyor.
Henüz nefessiz kalmışken bakışlarından, sinemde yarım kaldı
bu güzel soluk.
Düşlerime bulutlar vaktinde geldi de, gözlerimden yağmur
zamansız yağdı.
Bir gün bana gelmek istersen,
Şiirin bir yerinden yola çık ve gözyaşımı takip et.
Ve ben,
Sen isimli şiirlere aşkı hayal veren rüyalar gördüm.
Kar tanem, güzel gözlüm, hanımım…
Özlenildin.
Gözlerinde derin sensizlikler bulunan bir şair tarafından…
Sen benimsin, yüreğin benim…
Gözlerin, onlar benim…
Bu yüzden, emanetlerime iyi bak sevdiğim.
İSMAİL FAZIL ATABAY
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder